Μερικά λεπτά πριν, έγινα αποδέκτης μιας είδησης που αρχικά με έκανε να αμφιβάλω για την ακουστική μου δεινότητα, έπειτα με σόκαρε και τέλος μου χάρισε μια γερή δόση ρίγους.
Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, λέμε και πιστεύουμε αρκετά χρόνια τώρα αλλά εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως κατάφερε η 39χρονη αυτή γυναίκα να βγάλει το μάτι του Καρκίνου..
Οι αμαρτίες των γονιών πέφτουν πάνω στα παιδιά τους, λέμε και πιστεύουμε αρκετά χρόνια τώρα αλλά εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ ποια αμαρτία των γονιών αντιστοιχεί στην ορφάνια των εγγονών τους..
Όσα περισσότερα δίνεις τόσο περισσότερα παίρνεις, λέμε και πιστεύουμε αρκετά χρόνια τώρα αλλά εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ τί αρνήθηκε να Του δώσει και της στερεί τη χαρά της απόλαυσης της οικογένειάς της, του άντρα της, της ζωής της..
Αλίμονο σε εκείνον που πάει, λέμε και πιστεύουμε αρκετά χρόνια τώρα αλλά εγώ δεν μπορώ να πιστέψω πως θα καταφέρει να τους πει ότι η μαμά τους σε λίγο δεν θα βρίσκεται πλέον κάπου ανάμεσά τους..
Μου είναι αρκετά, δύσκολο, ειλικρινά να καταλάβω τη θρασύτητα και την ευκολία με την οποία ανά πάσα στιγμή μπορείς να πάρεις εσύ τη θέση κάποιας τραγικής φιγούρας από τις παραπάνω.Νομίζω, όλα είναι τόσο μακριά από εμένα και τα αγαπημένα μου πρόσωπα αλλά μάλλον γελιέμαι.
Υπάρχει πάντα κάποιος περισσότερο δύστυχος από εσένα, λέμε και πιστεύουμε αρκετά χρόνια τώρα και ίσως είναι από τα ελάχιστα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που δεν. . . ρει..!
Μακάρι όλα να πάνε καλά..
φοιτητής
16 σχόλια:
Με έκανες να φοβηθώ...όχι μήπως δε γίνω αστέρι...αλλά μήπως ξαναπερασω ότι περασα μέχρι τώρα.Δεν ξερω αν πρέπει να σε συγχαρώ ή να σε βρίσω που έκανες να επανέλθουν τόσο ζωντανές κάποιες αναμνήσεις...Πάντως μου έκανε σίγουρα καλό το ότι ένιωσα ένα κάτι μέσα μου...ένα τρέμουλο...Σ΄ευχαριστώ...(μαραμένο λουλούδι)
Σήμερα, βίωσα μία από τις τραγικότερες στιγμές στη ζωή μου,που είναι άφθονες.
Αρχικά ως ακροατής, εκ των υστέρων ως θεατής και τελικά ως κομπάρσος.
Γυναίκα εγκυμονούσα, 26 ετών, μητέρα ήδη τριών ανήλικων κοριτσιών, που μέχρι προ τριημέρου, ονειρευόταν περισσότερο
από μας στη ζωή, είναι νεκρή.
Προσπάθησαν να σώσουν το μωρό,μα
ούτε αυτό διεσώθη. Καλύτερα είπα εγώ, περισσότεροι οι δυστυχείς
που θ` άφηνε να πονάνε.
Άκουσα χθές πως κινδυνεύει η ζωή της και συνταράχτηκα.
Είδα το θρήνο της μάνας και του αντρός της και συγκλονίστηκα.
Βρέθηκα στη θέση να την αναγνωρίσω
σε νεκροθάλαμο και μαχαιρώθηκα.
Αργότερα πήγα να της ψωνίσω την τελευταία φορεσιά, για το ταξίδι, και λιγοψύχησα.
Αυτό το παιδί, γιατί παιδί ήταν,
ποιόν είχε βλάψει? Αμαρτίες γονέων
ποιές να πληρώσει? Πρίν είκοσι χρόνια, την ίδια μέρα ακριβώς,ο πατέρας της ακρωτηριάστηκε, σ` εργατικό ατύχημα. Δεν είχε "εξοφλήσει" το μηδέν?
Τα κορίτσια της, που χωρίς μάνα
θα ζήσουν, σε τί είχαν φταίξει?
Στα τρία, στα πέντε και στα εφτά του χρόνια ένα παιδί, ποιό δόλο έχει πλέξει?
Ο άντρας? Που τραγικότερη
φιγούρα πατρική εν ζωή, δεν έχω συναντήσει, έλεγε σε λυγμούς
" το πεπρωμένο αυτό, δεν άντεχα να το έχω".
Πέρασε ώρα που είμαι σπίτι,
η συμμετοχή ως κομπάρσος δεν έχει
τελειώσει κι αναρωτιέμαι.
Υπάρχει χειρότερο απ` αυτό?
Σίγουρα κάπου θα χει.
Μα πόσο να σμικρύνει αυτή την τραγωδία?
δε θελω να σας στο χαλασω αλλα ειναι μερος της υπαρξη μας η μη υρπαξη μας!δεν πρεπει να ψαχνουμε αιτιες!η αιτια ειναι η φυση , το συμπαν ,η ιδια η ζωη !ολα αυτα για ενα αθεο ατομο παντα!οπως πεθαινει το μυρμηγκι , το δεντρο κα καθε αλλος οργανισμος ετσι κ ο ανθρωπος!μονο που βρισκεταιστην τραγικη θεση να γνωριζει το αναποφευκτο τελος!οχι οτι εχω συμβιβαστει με την ιδεα!κ ολα αυτα δεν ειναι απο αναισθησια!
Τί να χαλάσετε? Το θάνατο και ότι
συνεπάγεται?
Καλά τα λέτε, για κάποιον που δε γνωρίζει προφανώς συνέπειες θανάτου
αγαπημένου ατόμου. Και οι οποίες,
καμία σχέση με θρησκεία δεν έχουν.
Ο πόνος δεν επηρεάζεται από θρήσκευμα, ούτε το αντίστροφο.
την περιμενα αυτη την απαντηση!!!
ισως εχεις δικιο.....
Tο να ξέρεις οτι θα πεθάνεις δεν σε κάνει να πονάς. Απλώς γνωρίζεις οτι κάποια στιγμή θα φύγεις. Δεν ξέρεις το πότε. Απλώς ελπίζεις να αργήσει για να ζήσεις περισσότερα πράγματα και να χαρείς τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Όντως δεν πρέπει να έχεις χάσει κάποιον δικό σου. Κάποιον που ήταν το πάν στη ζωή σου. Η αναπνοή σου.Τρια άτομα μιλούν για χαμό ανθρώπων και εσύ απλώς θεωρείς οτι θα πρέπει να το ξεπεράσουν.Οτι αυτό είναι το νόημα της ζωής.Η φυσική κατάληξη του ανθρώπου. Μαζί σου. Το αναπόφευκτο τέλος όμως για το οποίο εσύ μιλάς δεν έρχεται όταν εσύ το περιμένεις..κι αν εσύ το περιμένεις σίγουρα τα αγαπημένα σου πρόσωπα δεν θέλουν ούτε να το διανοηθούν για σένα..Δεν σου εύχομαι να το νοιώσεις. Ελπίζω να μην νοίωσεις ποτέ τον πόνο, τον φρικτό πόνο της απώλειας..Δεν είναι αναισθησία. Είναι άγνοια. Όταν μιλάμε εκ του ασφαλούς όλα όσα λένε οι γύρω μας, μας φαίνονται υπερβολικά.Όταν χάνεις τον άνθρωπό σου,τον πατέρα σου , το σύντροφό σου, το στήριγμά σου ξεριζώνεται ένα κομμάτι από μέσα σου. Δεν ψάχνεις αιτίες απλώς δεν καταλαβαίνεις γιατί να συμβαίνει αυτό. Ναι. Ξέρεις οτι όλοι εκεί καταλήγουν. Είναι φυσικό. Το ξέρεις. Δεν καταλαβαίνεις όμως γιατί αυτός ο άνθρωπος να μην χαρεί τα παιδιά του, την γυναίκα του, τη ζωή του...είναι νέος..δεν υπάρχει λογική. Ίσως να μην έχουμε λογική. Εσύ μπορεί να έχεις..Αν και τα λές ωμά, μπορεί να έχεις και δίκιο..Μακάρι σε μια αντίστοιχη στιγμή όπως αυτές που έχουμε οι υπόλοιποι νοιώσει και ζήσει, να το χειριστείς όπως ακριβώς μας το περιγράφεις..να πεις ''δεν πειράζει. ειναι μερος της υπαρξης μας η μη υρπαξη μας!δεν πρεπει να ψαχνουμε αιτιες!η αιτια ειναι η φυση , το συμπαν ,η ιδια η ζωη !'' και τότε θα έχεις καταφέρει αυτό που προσπαθούμε όλοι να κάνουμε, να σκεφτούμε και να πιστέψουμε προκειμένου να σταματήσουμε να πονάμε και να υποφέρουμε..(είμαι σίγουρη οτι σου φαίνομαι υπερβολική ή εντελώς ανούσια και βαρετή, αλλά δεν πειράζει. Λέω τη γνώμη μου όπως κι εσύ.)
Έτσι ειναι.
Όσοι δεν ένοιωσαν τις πληγές του Θανάτου,
το ξερίζωμα της ψυχής αυτών που αγαπούν τον απόντα, είν` απλά ακόμη
ζηλευτοί. Δεν έχουν το βίωμα, ας μην τους κρίνουμε γι` αυτό. Η άγνοια είναι θαλπωρή στην προκειμένη κι ηλίθια έπαρση.
Θα πονέσουν, θα μάθουν και θα Τον σέβονται. Αυτόν κι όσους γίνανε θύμα Του.
σας ειπα οτι δεν εχω συμβιβαστει με την ιδεα!ουτε προκειται να το αντιμετωπισω με στωικη απαθεια αλλα δε θα ανα ζητησω αυτο το "γιατι?"!θα με τυραννυσουν αλλα πραγματα!επισης οπως ειπα ειμαι βαθια βαθια αθεη οποτε τα Του κ Τον δε σημαινουν τιποτα για μενα ουτε προκειται!κ ξερετε ετσι ειναι πιο δυσκολο !να μην εχεις μια προοπτικη!επισης σεβομαι ειλικρινα τον πονο σας και φυσικα καταλαβαινω !απλα εχουμε διαφορετικη νοοτροπια!δεν υπαρχει επαρση επισης σε καμια περιπτωση...ελπιζω να "δικαιολογηθηκα"
Με συγχωρείς κορίτσι μου,απευθύνομαι σε πνευματικά στείρο άνθρωπο προφανώς.
Άκου, να ξέρεις μόνο πως κάποιοι εκφράζονται διαφορετικά από σένα.
Κεφαλαία χρησιμοποιώ, σε λέξεις με
μεγάλη σήμανση. Πώς και γιατί συσχετίζεις το θέμα και προφανώς τη ζωή σου ολόκληρη με θρησκεία,
Δεν με αφορά.
Υποτιμάται το θέμα με περαιτέρω ανάλυση μαζί σου.
"Άστο να πάει..."
1 γιατι κοριτσι μου?τοσο πολυ με αντιπαθησες που θα μ αλαξεις το φυλο???
2 γιατι τοσο μισος?
νομιζα οτι καναμε μια πολιτισμενη κουβεντα ...εγω παντως σεβαστηκα τις αποψεις σας κ απλα παρεθεσα καποιες διαφορετικες!δεν ειρωνευτηκα ουτε προσεβαλα τιποτα...ακατανοητη η σταση σου αλλα ισως ειναι θεμα νοοτροπιας κι αυτο(αυτο μπορει να εμπεριεχει λιγη ειρωνια)!
Α ΚΑΙ :ενταξει παρασυρθηκα απο το προηγουμενο σχολιο μ κ περασα το Του κ Τον για κατι αλλο κ οχι το θανατο αλλα αυτο δε σημαινει οτι ειμαι "πνευματικα στειρα" !γραψε απλως λαθος αναγνωση...
Γράφεις στο σχόλιο σου "είμαι βαθιά βαθιά άθεη..."
Γένος θηλυκό το επίθετο "άθεη".
Η γραφή σου ευθύνεται για την αλλαγή του φύλου, όχι εγώ.
Η αυστηρότητα, δεν αποτελεί συναίσθημα, αλλά χαρακτηρηστικό προσωπικότητας.
Συνώνυμο της αυστηρότητας, δεν είναι το μίσος. Αν δε σχετίζεται
με συναίσθημα, συνήθως αυτό είναι
θετικό και στοχεύει σε βελτιστοποίηση.
Ο πολιτισμός,επιτρέπει την οιαδήποτε έκφραση της προσωπικότητας, στηριζόμενη σε επιχειρήματα. Τα επιχειρήματα, προκύπτουν απ τη γνώση και τη βίωση αυτής.
Καλή σου μέρα.
Κ ΛΑΘΟΣ ΓΡΑΦΗ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ Σ ΦΑΙΝΑΕΤΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ.....ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κ ΚΑΛΗ Σ ΜΕΡΑ
Μη ζητάς συγνώμη για λόγια εν αγνοία. Δεκτικός να είσαι και να διαβάζεις μετά τις τελείες...Η άγνοια θα γίνει έτσι
γνώση, που η ζωή θα κάνει πράξη και
θα διαμορφώσει στάση, θέση για παρατήρηση.
Ό,τι δεν το γνωρίζουμε, το σεβόμαστε.
Όταν το μάθουμε, έχουμε το δικαίωμα απόρριψης, απαξίωσης
ή υποστήριξης.
@ Σοφά τα λόγια του τελευταίου φίλου(θα προτιμούσα να είχες αφήσει ένα (ψευδ)όνομα για να μην μιλάμε τόσο απρόσωπα), ωστόσο με τρομάζει αυτή η επιθετικότητά τους! Ο πόνος είναι κάτι τόσο εσωτερικό,μην ξεγελιέσαι.., και παράλληλα τόσο μακριά από κάθε τι ανθρώπινο! Είναι από αλλού φερμένο και δίχως άλλο, όχι για μας φτιαγμένο.. Για αυτό άλλωστε και τόσες διαφωνίες επί τούτου.
@ Άθεος-άθεη εν έχει και πολύ σημασία,κάποτε θα καταλάβουμε το λάθος μας..,το ούτε πρόκειται όμως είναι λιγάκι προκλητικό. Θυμήσου "τα πάντα ήρτηται"..
@ (μαραμένο?) λουλούδι @
Εγώ φοβάμαι αυτούς που έχουν γίνει αστέρια..
φοιτητής
@Ah~zinia
Ο ανώνυμος που δεν άφησε όνομα. Ονόμασε με όπως θες, αν σε διευκολύνει.
"Επιθετικότητα"? Εγώ πικρία τη λέω.
Αυτό εκφράζει ο λόγος μου, αυτή είναι η άποψη μου. Μα πιθανά να έχω λάθος.
Η άμυνα μπορεί να επιπλέει
και να χει την επίθεση σανίδα πλεύσης.
Δε θεωρώ ότι διαφωνήσαμε οι "ανώνυμοι" περί θανάτου.
Απλά οι μισοί έχουμε υπάρξει θύμα του, ενώ οι άλλοι όχι.
Και ξέρεις, οι συμπάσχοντες, τα θύματα του, δεν συναντιόμαστε συχνά. Μας τον θυμίζει
η συνάντηση, πληγώνει η θύμηση του.
Φυσικά κι ο πόνος είναι εσωτερικός,
ποιός αμφισβήτησε κάτι τέτοιο.
Η ύπαρξη του αμφισβητήθηκε, όχι η έκφραση του. Και είναι αβάσταχτος, σκληρός,
ίσως γι` αυτό να φαίνεται μακριά.
Θέλουμε να είναι μακρινός, να μην
μας πλησιάζει.
Με συμπάθεια.
Δημοσίευση σχολίου