Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Written by an Affrican kid...

When I born, I black
When I grow up, I black
When I go in Sun, I black

When I scared, I black
When I sick, I black
And when I die, I still black
And you white fellow
When you born, you pink
When you grow up, you white
When you go in sun, you red
When you cold, you blue
When you scared, you yellow
When you sick, you green
And when you die, you grey
And you calling me colored??


Το παραπάνω ποίημα γράφτηκε από ένα παιδάκι από την Αφρική και βραβεύτηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποήμα της χρονιάς που πέρασε...

Down with Racism





-(σοφός)



6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό!

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλό!
απλά αληθινό!

Ανώνυμος είπε...

Λιτό, αθώο, γυμνή αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Αδερφε μου...
Ευχομαικαι ελπιζω να μπορεσουμε να απαλείψουμε ολα τα στερεότυπα και της κακες αντιληψεις που μας περασαν χωρις να μασ ρωτησουν οι προηγουμενες αρρωστες γεννιες.
Ευχομαι και ελπιζω να σταθω δικαιος απεναντι σε αυτους που αξιζει
Ευχομαι και ελπιζω σε μια κοινωνια χωρις ''υποανθρωπους'' και ''ξενους''
Ευχομαι και ελπιζω σε ενα ''παγκοσμιο'' αδελφοποιημενο εθνος
geo12

Ανώνυμος είπε...

"Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς..." Ελύτης
Δεν ξέρω αν ποτέ θα έρθει αυτή η εποχή. Οι άνθρωποι είναι μυωπικά στενόμυαλοι,μικρόνοοι και πάντα θα υπάρχουν άτομα σε υψηλές θέσεις και συμφέροντα που εντέχνως θα τονίζουν τις διαφορές (κάθε είδους) μεταξύ των ανθρώπων και όχι όλα αυτά που τους ενώνουν ή όλα αυτά που θα έπρεπε να τους ενώνουν. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αυτό το παιδί βλέπει με άλλα μάτια, απλά, αθώα, αγαθά όπως ακριβώς θα έπρεπε να βλέπουμε και έμεις αυτό το θέμα. Σε αντίθεση γαζώνουμε με σφάιρες στο Λονδίνο κάποιον που μας μύρισε διαφορετικός και άρα επικίνδυνος, φτιάχνουμε φυλάκες τύπου Γκουαντάναμο, απαγάγουμε Πακιστανούς στην Ελλάδα και τους ξυλοφορτώνουμε, περιθωριοποιούμε μειονότητες Τούρκους,Αλβανους,Εβραίους,γινόμαστε εξολοθρευτές του διαφορετικού,αυτού που δεν ταιριάζει στα δικά μας μέτρα και ζυγά. Ίσως κάποια στιγμή η μοίρα και η δύναμη της ανάγκης και της επιβίωσης να μας φέρει στην θέση τους και να νιώσουμε στο πετσί μας την καθημερινότητα που τους προσφέρουμε απλόχερα...(Διαφορετικά μόνο από την παιδεία.)Τότε ίσως γίνουμε όλοι αδέρφια...Τότε ίσως γίνουμε άνθρωποι...

Ανώνυμος είπε...

Ο ρατσισμός δυναμώνει κάθε στιγμή, κάθε λεπτό που περνάει και δυστυχώς ενίηται διαρκώς στο υποδόριο μας. Είναι σε διαρκή,
και όχι στάδην έγχυση.
Κοιτάξτε γύρω σας, κοιτάξτε μέσα σας. Κοιτώ κι εγώ. Ποιά πράξη μας,
ποιός λόγος και ποιές αρχές δεν κάνουν διακρίσεις?
Η απορία στο ποίημα, νομίζω έχει
απάντηση. Λευκοί εφηύραν τον όρο colored, γιατί ο ρατσισμός έχει πολυχρωμία, όχι οι ράτσες των ανθρώπων. Μόνο που δεν το γνώριζαν (?) κα βάφτισαν ανθρώπους έτσι,
αντί του φαινομένου.
Αφορά κάθε πτυχή της ζωής μας, κάθε δευτερόλεπτο της βίωσης μας
κάθε λιθάρι αυτού του πλανήτη.