Συγκρισεις και αποκρισεις στο πεδιο της ζωης....

Εχοντας καθυστερησει κατα πολλες ωρες την αναρτηση
δεν θα μπω στην διαδικασια να κουρασω με περιττες φλυαριες...
('Η ισως δεν θα μπω στη διαδικασια να κουραστω με περιττες φλυαριες
υστερα απο μια τοσο δυσκολη μερα...)

Το συγκεκριμενο κομματι,στριμωχνεται σημερα στον ηλεκτρονικο παραλογισμο που εχουμε στησει προς χαριν του φοιτητη...
Διαβαζωντας τo τελευταιo του post,σε συνδυασμο και με μια κουβεντα που ειχαμε
με τον ψηλο,ενιωσα να γεμιζω απο θυμο...
Θυμο απεναντι σε αυτους που τοσο συμπαθω...
Θυμο απεναντι στον ιδιο μου τον εαυτο...
Δυστυχως δεν βρηκα τον χρονο να απαντησω στο post του φοιτητη...
Το κανω λοιπον τωρα,με την αναρτηση αυτου του κομματιου...

Σου ζητω,φιλε μου φοιτητη (που εκραζες τον εαυτο σου αχρηστο)
να συκρινεις τις πτυχες της ζωης σου,με αυτες του τραγικου ηρωα του τραγουδιου...
Και να μου πεις μονος σου τις αποκρισεις σου...

Με εκτιμηση και αγαπη....

''Το τελευταιο γραμμα ενος αυτοχειρα''

Στιχοι:FF.c
Παρουσιαση:Κωστας Κουρμενταλας(Ρυθμοδαμαστης)
δισκος Υπ'οψιν(2002)


Όταν διαβάσεις το γράμμα αυτό
θα είμαι κάπου μακριά
δεν έχω πάει ξανά
μα το σκεφτόμουν συχνά
και αν νιώθεις πίκρα και δάκρυ
να στάζει αυτό το χαρτί
μη σε ξενίζει αυτό,
έτσι ήτανε όλη μου η ζωή
πάντα η ίδια ατυχία
απλώς αλλάζαν οι χώροι
πρώτα σχολείο τιμωρία,
μετά στρατός και καψόνι
από μικρός μεσ' στην τάξη
παλιά και ίδια ιστορία
οι άλλοι καλοί μαθητές
κι εγώ στα τελευταία θρανία
πάντα ήθελα κάτι να γίνω,
ποτέ δεν έμαθα τι
όταν οι άλλοι είχαν διαλέξει
να γίνουν δικαστές και γιατροί
και μετά ήρθε η ώρα
για να πάω στρατό
μα όταν πήρα Ι5
όλοι με είπαν τρελό
έτσι βρέθηκα μόνος
μια δουλειά να ψάχνω να βρω
μα όλες οι πόρτες κλειστές
και το μέλλον θολό
με τις γυναίκες να νιώθω
σαν να 'ναι από άλλο πλανήτη
μ' άλλον πολιτισμό και κουλτούρα,
έθιμα και ήθη
προσπάθησα πολλές φορές
για να τις καταλάβω
έμαθα τι είναι αγάπη,
πως σε βουλιάζει στον πάτο
και σ' όσους μου στάθηκαν
πρέπει απλώς να ζητήσω συγγνώμη
και στους γονείς μου που απέτυχα
και σ' αυτούς ακόμη
συγγνώμη μητέρα,
που δεν ήμουν καλός μαθητής
συγγνώμη πατέρα,
που γιατρό δεν θα με δεις
συγγνώμη που δεν κατάφερα
να σας ικανοποιήσω
και ούτε θέλω πάνω σας
το φταίξιμο να ρίξω
παίρνω όλη την ευθύνη
γι αυτή μου την πράξη
και αναρωτιέμαι
τον ήσυχο ύπνο σας αν θα ταράξει
θυμάμαι μόνο μια ζωή
όπου το πάθος κυβερνούσε
στα ραντεβού με την τύχη μου
εκείνη πάντα αργούσε
όπως τότε με έναν φίλο
μεσάνυχτα στην εθνική
μία στάμπα από αίμα στην άσφαλτο,
το τέλος για μια ζωή
δεν το κατάλαβα ποτέ μου το γιατί
και ας ήμουν εκεί
και ας έψαχνα με λέξεις να βοηθήσω
για δες πώς τα 'φερε η ζωή,
σαν να 'ταν γραφτό να συμβεί
έρχομαι φίλε να σε συναντήσω...

geo12

Αλιμονο σ' εμας . . .

Καλημερα. Η σκυταλη αλλαζει χερι αλλα οι προβληματισμοι μενουν οι ιδιοι..

Θα προσπαθησω τουλαχιστον..! Εν νομιζω πως ειναι και τοσο ευκολο να προσεγγισω, να επεξεργαστω (?) και εν τελει να προτεινω λυσεις στα προβληματα του αγαπητου ψηλου. Οχι τιποτα αλλο, αλλα αφου εν τα βγαζει περα αυτος, τοτε ειναι πραγματικα σοβαρα τα πραγματα! Υπαρχει και αυτη η διαβαθμιση των ''6 + 1'' που με επιβεβαιωνει.. ( . . . )

Εγω εν παω μακρια, κατι λιγοτερο απο ενας χρονος ειναι υπερ αρκετος. Τοτε, που ειχα βαπτισθει και εγω ''αλογο κουρσας''. Ηθικος αυτουργος; Η γ... μοιρα. Νονος; Ο δασκαλος...

Βαπτισμα πραγματικο, εν ρωτηθηκα, εν αποφασισα, εν καταλαβα το ποτε βρεθηκα δεμενος, και με τα χαλιναρια να τα κρατανε οι αλλοι.. Το (απο)δεχτηκα.. Εν μπορουσα να κανω διαφορετικα, εν με συμφερε να κανω διαφορετικα...!!! Μπηκα στο χορο.. και πρσπαθησα να χορεψω. Ηταν η αρχη, μια αρχη που ειμαι σιγουρος οτι την εζησες και εσυ ψηλε φιλε μου!!!
Η κουρσα ξεκινησε, εγω αρχισα να τρεχω. Πηγαινα καλα, ετρεχα γρηγορα. Ημουν πρωτος, ετοιμαζα βαλιτσες..!

Τωρα καταλαβα οτι ειχα διαλεξει λαθος κατευθυνση!!!

Ηταν τζαμπα κοπος, ναι ηταν τζαμπα! Εν ξεκινησε καλα, γιατι να τελειωσει καλα?

Εγω ομως λεω οτι ηταν τζαμπα, και για αυτο ακριβως το λογο (πρεπει να) νιωθω αχρηστος. Εσυ απλα το ακους απο τους αλλους-ισως και απο εμενα-. Εν υπαρχει περιπτωση να το πεις, εν αξιζεις να το πεις..

Τα ιδια ακριβως ισχυουν και για μια αλλη (αν)ησυχη ψυχη που καθεται διπλα μου. Εν παραπονιεται ποτε σε αλλους. Εχει πολυ μεγαλη δυναμη μεσα του και τα καταφερνει πολυ καλα, (ισως) καλυτερα απο ολους εμας!! Ειμαι σιγουρος οτι τα σκεφτεται αλλα ποτε εν ''ξομπλιαζει'', εννιοτε ομως χανει τον υπνο του. . .

Το λαθος, αν μου επιτρεπεται να το αποκαλω ετσι, ειναι οτι υποτιματε τις δυνατοτητες που απλοχερα σας χαρισε..

Απεριφραστη επιβεβαιωση των παραπανω ειναι το διολου τυχαιο γεγονος των αστειισμων(...!!!), που ο καθενας σας χαιρει μονης αποδοχης των αστειων του απο τον αλλο.

keep walking, thinking, trying . . .





φοιτητης

ΑΛΛΟΙ ΛΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙ.....ΞΕΚΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ!!!

Βραδυ Δευτερας.....Ξαφνικα με πιανει μια ανεξηγητη και σιναμα αλλοκοτη επιθυμια να γραψω..Απορω γιατι...Η απαντηση αργει να ερθει στο μυαλο μου-εκτος απ'τον σοφο αυτον τιτλο-κ πριν το καταλαβω τα δαχτυλα μου ηδη πληκτρολογουν την παρουσα εισαγωγη....

Η μερα αποτελεσε αν οχι επεισοδιακη αρκετα ενδιαφερουσα..αληθεια για ποιο λογο?Οχι γιατι εγινε κατι το συνταρακτικο ..ουτε επειδη με περασε η Σαγια!?!Αλλα επειδη επιτελους μια γαμημενη μερα εκανα κατι αλλο εκτος απ'το να κοιμαμαι και να διαβαζω!!(αναφερομαι στην προηγουμενη βδομαδα διοτι αυτην απλα κοιμαμαι!!!)

Ο νους μου επιστρεφει 3 χρονια πισω...τετοια εποχη παλευα με νυχια κ με δοντια να πετυχω τον ενα και μοναδικο σκοπο...πιστευω πως θα τα καταφερω...αρχιδια...'δεν πειραζει' λεω στον εαυτο μου..κ αυτο μια χαρα ειναι...οντως καλο ειναι...αλλα γιατι συμβαινει αυτο? γιατι εχω αποσυνθεθει εντελως?

Κ σαν να μην εφτανε αυτο,απο παντου ακουω 'τζαμπα κοπος'...Αυτες ειναι οι στιγμες που νιωθω πραγματικα αχρηστος..πραγματικα μηδεν...που τιποτα δε μ'ευχαριστει...κ μαλλον ειναι λογικο οταν νιωθεις οτι ολες οι θυσιες σου θα πιασουν ΠΑΤΟ!!

Και τελικα το μοναδικο συμπερασμα ειναι πως ολα εχουν παει κατα διαολου..τιποτα δεν εγινε οπως επρεπε...κ τιποτα δε θα γινει οπως πρεπει...

Κ μαλλον ειμαι σ'αυτους που ξεκολιαζονται....!!!χεχε....

K γαμω??ε -σοφε??
εις το επανειδειν...
τα χειροτερα επονται.........

''Γητεμένο παιδί''

Κοντευει μεσανυχτα...
Το ψυχρο αερακι,γλιστρα απτο μισανοιχτο παραθυρο και με καλει...
Με τυλιγει και με αποσπα απο νεκρα βιβλια και σημειωσεις...Με καθηλωνει
στον ηχο της βροχης,που απλοχερα ξεπλενει,για αλλη μια φορα,την ασχημια γυρω μου...

Στεκω ακινητος...
Προσπαθω να γεμισω ολο μου το ειναι με τη μυρωδια απτο βρεγμενο χωμα
Προσπαθω να μη χασω νοτα,απο απτην την μελαγχολικη ''συναυλια''...
Στεκω εκει...
Ακινητος
σα ''γητεμενο παιδι''



Γητεμένο παιδί

Active member
LP Στο καιρο του αλλοκοτου Φοβου(2001)

παραγωγη-στιχοι-παρουσιαση:b.d.foxmoor
κιθαρα:Jamoan
Χρησιμοποιηθηκαν δειγματα απτη φωνη του
Μανου Χατζιδακι





Για σένα ανέβαινε η ζωή δύο δύο τα σκαλιά
σα να γεννήθηκες σ' απόμακρη αετόφωλιά
από σπασμένο αυγό σε σύννεφα άχρωμα,
ξόρκια ουρανού για ενός φυγά το απομεγάλωμα,
για κρύα βράδια μίσος ακούρνιαχτο,
και για του ήλιου το φως ψέμα ασπούδαχτο,
μέρα τη μέρα πιο απόκοσμο και παρακατιανό
από αμούστακο παιδί, πολεμιστής με το στανιό.
Κρυμμένο ατσάλι σε ματωμένο αποφόρι
και στο σκοτάδι μια ορθάνοιχτη από φόβο κόρη,
φτηνό ενέχυρο για μια ανάσα ελεύθερη,
αφού κοντά σου η αγάπη έφτασε δεύτερη,
γυμνή κι απένταρη με βλέμμα σα γεράκι,
και κοντοστάθηκες λες κι ήσουν από τζάκι,
μα είσαι κηφήνας που δεν άγγιξε ποτέ του γύρη
και ξεχασμένος κεραυνός κρυμμένος μες στο λιοπύρι
που έχει σηκώσει ψηλά τη δικιά του παντιέρα,
χωρίς να ξέρει να διαβάζει τον αέρα
κι όσα πιο πέρα από το φως λαχταράει ένα παιδί
κι ας του λέγαν πως δε πρέπει να τα δει.

Καθώς κι εσύ - που σκλήρυνες πολύ νωρίς κι είσαι έτοιμος τα πάντα ν' αρνηθείς,
είσαι παιδί - γητεμένο απ' το νερό της βροχής και την κατάρα μιας αιώνιας φυγής
που καρτερεί - με το κεφάλι συνέχεια ψηλά, μήπως μπορέσει και μέσα απ' τη βροχή
κάτι να δει - να 'χει μαζί του, όταν βρεθεί, αγκαλιασμένο από τις φλόγες γητεμένο παιδί.

Άσε το πόνο από τα σπλάχνα σου παράμερα
κι αυτά που νιώθεις όλα ν' ακουστούν ωμά κι ολάκερα.
Πήγαινε βρες ζεστή βροχή και φτιάξε αντίδοτο
για να γιατρέψεις το μυαλό το όπλο το ανίκητο.
Πιάσε το χώμα και τη γη τρίξε συθέμελα,
τα δίποδα τ' ανέμελα και τα θεριά τα ακέφαλα
θα φοβηθούν, γι' αυτό μην αργοσαλεύεις,
με το δικό σου ρυθμό να σφυράς και να χορεύεις.
Μη ζηλεύεις, κύλα πάνω στης ψυχής σου τις ράγες,
μη γυρεύεις τραγούδια από σειρήνες χρονοφάγες,
στιγμές βρώμικες κι άγιες να ζώσεις,
μα το μίσος αν κοιτάξεις, θα πετρώσεις.
Δε θα γλιτώσεις απ' τ' άσκοπο, το αλόγιστο,
ό,τι σου τρωει την καρδιά πιάστο και όρκιστο,
να παει στο διάολο, σε τόπο άλλο, πιο γνωστό,
με το παράδεισο και με τη κόλαση φτυστό,
σα τις τύψεις τ' ονειρο τους και τη προσευχή τους
- κατάλαβε το - τι δουλειά έχεις μαζί τους
Είσαι παιδί με ρίζες στα σπλάχνα της γης,
γητεμένο απ' το νερό της βροχής.

Μια εικονα χιλιες λεξεις....

Θελοντας να επανελθω στην ηλεκτρονικη αυτη red square,χωρις να σπαταλησω αρκετο χρονο-εχουμε κ τη γαμοεξεταστικη που μας απορροφα ολη την ενεργεια...-σκεφτηκα να παραθεσω αυτο το ειδος posting...
Οσον αφορα τη συγκεκριμενη εικονα,αποτελει ενα μοιροσημο της 347 μοιρας της πολεμικης μας αεροποριας,το οποιο ειναι απλα τρομερο οπως κ το περιεχομενο της...
Ελπιζω αυτο το ειδος posting να τυχει αποδοχης των εταιρων αγαπητων φιλων....

Χαιρετιζω τα πληθη....

συν-πληρωση . . .

Χρονια πολλα ευχονται? Εν ξερω τι, και αν πρεπει να ευχηθω..Σιγουρα ομως θα πρεπει να το μνημονευσω..

Ενα προβλημα που το γεννα η ιδια η ανθρωπινη κοινωνια, αποδεικνυοντας περιτρανα τις παθογενεις καταβολες της. Πολλοι το χαρακτηριζουν ευστοχα συγχρονο, ωστοσο θα τους ανατρεξω ευθυς στα πρακτικα του Πλατωνα και του Αριστοτελη οπως επισης και του Ομηρου, που καταδεικνυουν και αναδεικνυουν το ιδιο προβλημα στους συγχρονους τους..
Αναμφισβητητα, ομως, η παρουσα εικονα του προβληματος σχετιζεται αμεσα με τις (υπερ)συγχρονες πολιτικοοικονομικες και κοινωνικες συνθηκες που ολοενα και περισσοτερο συνεπικουρουν στη γιγαντωση και διαδοση του. Πολυ ευστοχα, καποιοι παρομοιαζουν αυτο το προβλημα με ενα καρκινικο ογκο. Ο οργανισμος (κοινωνια) εξασθενει και νοσει λογω ελλειψης απαραιτητων θρεπτικων στοιχειων (ισες ευκαιριες, κοινωνικο κρατος, δικαιη κοινωνια), σε συνδιασμο παντα με τις κληρονομικες-γενετικες οδηγιες (παθογενεις καταβολες). Ετσι, αναπτυσονται ταχυρυθμα τα καρκινικα κυτταρα (στερηση-φτωχεια), προσβαλλουν καθε ζωτικο οργανο του οργανισμου, και οδηγουν βασανιστικα στη καταρρευση του (διασπαση του κοινωνικου ιστου,αποσταθεροποιηση και κατακερματιση της κοινωνικης συνοχης).

Ελπιζω η φλογα του κεριου στην εικονα, να ζεστανει αρκετα το φιλο αστεγο..
Ελπιζω η φλογα του κεριου στην εικονα, να κατακαψει τους (υπερ)δημοσιους αρχοντες μας για αυτη την καταντια..
Ελπιζω η φλογα του κεριου στην εικονα, να αναθερμανει τις σχεσεις καθε πολιτη με τους φιλους αστεγους..
Ελπιζω να σταματησει αυτος ο παγκοσμιος εξευτελισμος, της μνειας μια φορα το χρονο..
Ελπιζω να τους θυμαμαι και εγω λιγο πιο συχνα..

17/10 : Παγκοσμια Ημερα Κατα Της φτωχειας..

φοιτητης

To 60% των Ελλήνων φοβάται πως μιά ημέρα θα ξυπνήσει στη φτώχεια !!!

Η αντίληψη για τη φτώχεια :

Η εικόνα που σχηματίζει το 33,4% των Ελλήνων στο άκουσμα της λέξης «φτωχός» είναι αυτή μιας οικογένειας που ζει με στερήσεις σε κάποιο υπόγειο της πόλης. Δηλαδή, η -δυστυχώς- συνήθης πλέον εικόνα, που αντικρίζει κανείς π.χ. στην Κυψέλη κοιτώντας τα παράθυρα που έχουν θέα ...στο πεζοδρόμιο και στα πόδια των περαστικών.
Το 23,1% ταυτίζει τη λέξη με την εικόνα άστεγου που ψάχνει στα σκουπίδια, ενώ το 14,4% με κάποιον ηλικιωμένο που ζητιανεύει ή ζει μόνος.

Πώς γίνεται-καταντά κανείς φτωχός :

Συγκλονιστικό, αλλά και ενδεικτικό για το πόσο «θαμπό» εμφανίζεται το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους στους πολίτες της χώρας, είναι ότι το 49,6% πιστεύει ότι οι συνάνθρωποί τους βρέθηκαν σε κατάσταση φτώχειας από ένα τυχαίο γεγονός, που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Δηλαδή, έπειτα από κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας ή εργασίας.
Μόνο το 33,3% εντοπίζει την αιτία της φτώχειας σε κάποια ταξική διαφορά, απαντώντας ότι ήταν «πάντοτε φτωχοί».
Υψηλό στην ερώτηση αυτή 17,1% και το ποσοστό της απάντησης δεν ξέρω/δεν απαντώ (ΔΞ/ΔΑ), που εμπεριέχει και αρκετή δόση ανασφάλειας αφού αν κάτι δεν το γνωρίζεις το φοβάσαι ακόμη περισσότερο.

Η φτώχεια (δεν) κάνει διακρίσεις :

Τα παραπάνω στοιχεία σίγουρα προϊδεάζουν και εξηγούν σε σημαντικό βαθμό γιατί στην ερώτηση «προσωπικά φοβάστε κάποιες φορές μήπως βρεθείτε σε κατάσταση φτώχειας;» το 59,6% απαντά «Ναι».
Το 36,3% είναι σίγουροι πως έχουν εξασφαλίσει επαρκή απόσταση από τα όρια της φτώχειας, ενώ το 4,1% του ΔΞ/ΔΑ κάνουν απλώς ...το σταυρό τους.

Η παγκοσμιοποίηση φέρνει φτώχεια (?):

Στοιχείο με αξιόλογη ποιοτική σημασία για την πολιτική/κούς σε ευρωπαϊκό -και όχι μόνο εθνικό- επίπεδο είναι ότι το 68,5% των πολιτών θεωρούν ότι όπως εξελίσσεται ο σύγχρονος κόσμος και με τη μεγάλη αδικία που υπάρχει στην κοινωνία μας το να υπάρχουν φτωχοί είναι αναπόφευκτο!

Αντιμετώπιση :

Την καταπολέμηση της ανεργίας μέσω της δημιουργίας περισσότερων ευκαιριών για την αγορά εργασίας θεωρεί το 69,6% ως τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Το 71% θεωρεί ότι όπλο απαραίτητο στον αγώνα κατά της φτώχειας είναι η ενίσχυση των μισθών, των συντάξεων και επιδομάτων, γεγονός που υποδηλώνει ότι συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός όσων πιστεύουν ότι η εύρεση εργασίας, δεν σου εξασφαλίζει στη σύγχρονη εποχή απόσταση ασφαλείας από τα όρια της φτώχειας.
Για το 92,4% των Ελλήνων η ευθύνη για την καταπολέμηση της φτώχειας ανήκει πρωτίστως στο Κράτος. Σημαντικά είναι τα ποσοστά όσων πιστεύουν ότι μπορούν να συνεισφέρουν στο σκοπό αυτό οι ΟΤΑ (65,1%) και η Εκκλησία (12,3%).

Κυβερνητική πολιτική (κατά) της φτώχειας :

Την ίδρυση του Εθνικού Ταμείου κατά της φτώχειας θεωρεί το 30,2% των πολιτών ως το σημαντικότερο μέτρο που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας για την καταπολέμηση της φτώχειας. Ακολουθεί, η λήψη στοχευμένων μέτρων για πραγματικά φτωχούς (29,3%).

Με πόσα ευρώ παύεις να είσαι φτωχός (???) :

Τα 933,7 ευρώ είναι το μηνιαίο καθαρό εισόδημα, που χρειάζεται ένας «φτωχός» για να πάψει να ανήκει σε αυτή την κατηγορία καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες του. Αυτή είναι η δημοφιλέστερη απάντηση που προέκυψε από την έρευνα που διενεργήθηκε στα ειδικά κοινά, σε χώρους υποδοχής και περίθαλψης αστέγων και απόρων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Στους περισσότερους δηλαδή λείπουν 476 ευρώ περίπου, αφού κατά μέσο όρο οι ερωτηθέντες λαμβάνουν μηνιαίως 457,7 ευρώ.

Το προφίλ του Έλληνα φτωχού :

Το 32,6% των φτωχών αντιμετωπίζει πρόβλημα υγρασίας στο σπίτι του, το 28,2% μένουν σε σπίτια που τα δωμάτια είναι σκοτεινά και το 22,7% σε οικίες που δεν διαθέτουν θέρμανση.
Το 38,8% χαρακτηρίζουν πολύ κακή και κακή την υγεία τους και το 38,3% δηλώνει ότι -στην Ελλάδα της δωρεάν υγείας και του ΕΣΥ- στερήθηκε φροντίδες υγείας λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας.

Το βλεμμα της ελπιδας . . .

Παραγωγη-(στιχοι) : Newsroom ΔΟΛ

Παρουσιαση : φοιτητης

''Λιγα και καλα...''

Διχως να καταλαβω καλα καλα το ποτε περασε η βδομαδα,βρισκομαι ξανα στη κοκκινη
πλατεια μας,με σκοπο να κρατησω την υποσχεση που εδωσα...Δευτερη Δευτερα που προσπαθω να σπασω τα νευρα πολλών,παιρνωντας προκλητικα ,και με θρασσος θα ελεγα, την πρωτοβουλια να παρουσιασω ενα ακομη hip hop τραγουδι...
Για να μαι ειλικρινης,κανενα απο ολα αυτα τα κομματια που θα στριμωχτουν σε αυτη τη στηλη δεν εχουν αναγκη παρουσιασης... Ειναι ηδη χαραγμενα στις ψυχες ολων αυτων που τα αγαπησαν και μεγαλωσαν με αυτα....
Ας πουμε λοιπον,οτι αυτο που κανω το κανω για τη παρτη μου,και γιατι απλα γουσταρω που και που να ''ξαναμελετω'' τους στιχους αυτους...

Και αυτη τη φορα θα μεινουμε πιστοι σε ενα συγκεκριμενο τμημα του ελληνικου Hip Hop,στο lowbap(κι αυτο γιατι δυστυχως ειναι πολυ λιγα τα εκτος lowbap αξιολογα σχηματα στην Ελλαδα)
Θα γυρισουμε πισω στο 1999,εκει που ο B.D.Foxmoor λιγο πριν φυγουν τα χρονια του 9,μας χαριζει την δευτερη προσωπικη δισκογραφικη του δουλεια. Ο λογος για το LP ''Στη Χαση και στη Φεξη''....
Προαγγελος αυτου,το περιφημο single ''δανεικες προσευχες'' ...

Ενα απο ολα(βασικα όλα,αλλα τελος παντων) τα tracks που αξιζει να χωθει σφηνα σε αυτη την ηλεκτρονικη παρωδια που εχουμε σκαρωσει, ειναι το ''ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ''.Κομματι που συμπεριεληφθη και στο single αλλα και στο LP που αναφερθηκαν παραπανω...

Ελπιζω να σας αρεσει οσο και μενα....




''ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ''
Παραγωγη-στιχοι-παρουσιαση: b.d.foxmoor



Τη μοναξιά σου τη θυμίζουν οι πολλοί
κι ότι είσαι μικρός, εκείνοι που δεν ξέρεις
τη τρέλα που πουλάς, σου τη γυρίζουν οι τρελοί
και ο χρόνος μια πίκρα για όσα δε καταφέρεις.
Όσα έχεις πει, πάνω σε μάτια θα τα δείς
κι όσα μασάς, κρυφά θα τα προφέρεις.
Ό,τι κι αν φτύσεις, μπροστά σου θα το βρείς
κι ό,τι έχεις κλέψει, κάποτε πίσω θα το φέρεις.
Ό,τι αγαπάς, θα σε κάνει να μισείς
κι ό,τι φοβάσαι, δειλά θα σε θεριεύει.
Ό,τι σκορπάς, θα μοιάζει απόσταγμα ζωής
κι ό,τι ζητάς , πρώτο θα σε κυριεύει.
Όταν μιλάς, δε θα σου δίνουν προσοχή
και θα νομίζεις ότι είν’ αργά για να τους πείσεις
κι όσο γερνάς, δε θα τους περισσεύει ευχή…
στ’ αρχίδια σου ρε, κοίτα απλά να ζήσεις.





Υ.Γ
Τα post αυτα δεν εχουν σκοπο να παρουσιασουν καλλιτεχνες...Δεν θα
μπω σε αυτη τη διαδικασια,γιατι πρωτον δεν ειμαι ο καταλληλος να το
κανει,αλλα και γιατι κανενας απο τους καλλιτεχνες που θα φιλοξενηθουν
σε αυτα τα post δεν εχει αναγκη τη δικη μου ''υποστηριξη''...Σκοπος μου ειναι
η διαδοση της μουσικης...Μουσικη χωρις στιχους δεν υπαρχει(για hip hop μιλαμε παντα)...
Δινω απλα ενα ερεθισμα και οποιος γουσταρει ψαχνει μονος του να μαθει οτιδηποτε παραπανω...




geo12

Ευρωσύνταγμα ή μήπως Euroconstitution;

Πεμπτη 4/10/07 Φρανκουρτη, Γερμανια. Ενα μεγαλο αλλα και κλειστο συνεδριο ελαβε χώρα. Θεμα: το ευρωσυνταγμα και οι εξελιξεις στην πορεια της ευρωπαικης ολοκληρωσης. Συμμετεχοντες: λιγοι εκλεκτοι (χρηματο-)οικονομολογοι (μεταξυ των οποιων και ενας καθηγητης μου απο τον οποιο πληροφορηθηκα και το συγκεκριμενο γεγονος το οποιο δεν ελαβε σχεδον καθολου δημοσιοτητα στην Ελλαδα) και μερικα πολιτικα στελεχη απο ολον τον κοσμο και ειδικοτερα απο την Ευρωπη.
Οπως γνωριζουμε, η ευρωπαικη ενωση και τα μελη-κρατη της εχουν ηδη δημιουργησει μια νομισματικη ενωση. Η συμμετοχη σε μια τετοια ενιαια αγορα εχει δυο οψεις, την θετικη (εξαλειψη κινδυνων λογω απαλειψης αβεβαιοτητας, μειωση κοστους συναλλαγων, μειωση τιμων αγαθων, ενιαιο χρηματοπιστωτικο συστημα, εξαλειψη κερδοσκοπικων πιεσεων κ.α.) και την αρνητικη (απεμποληση ασκησης ανεξαρτητης νομισματικης και συναλλαγματικης πολιτικης, απωλεια «οπλων» για την βραχυχρονια αντιμετωπιση του πληθωρισμου και φυσικα της ανεργιας κ.α.). Η προηγουμενη αποπειρα καθιερωσης του ευρωσυνταγματος εχει πεισμωσει αρκετους ωστε να το επιτυχουν και ειμαι απολυτα πεποισμενος οτι σε λιγα χρονια θα περασει. Το ευρωσυνταγμα προωθει ακομα περισσοτερο την ιδεα της ενοποιησης της Ευρωπης. Ενα απο τα σημαντικοτερα ειναι οτι εμπεριεχει αρθρα σχετικα με την μετατροπη της σε πληρη οικονομικη ενωση που σημαινει οτι εκτος της νομισματικης ενωσης που υφισταται τωρα θα υπαρξει και κοινη δημοσιονομικη γραμμη, με λιγα λογια ο κ. Αλογοσκουφης θα ειναι απλα ενας υπαλληλος, οπως αυτην την στιγμη ο κ.Γκαργκανας της ΕΚΤ, με περιορισμενες αρμοδιοτητες καθως θα υπαρχει ενα υπερ-υπουργειο οικονομικων με εδρα, πιθανον, στην Αγγλια η Γαλλια. Η διαφορα με την προηγουμενη αποπειρα ειναι οτι τωρα επιχειρειται η οικονομικη ολοκληρωση με πολιτικους παραγοντες και συμφεροντα που κατα την γνωμη μου δεν ειναι οτι καλυτερο.
Ποιος ειναι ο σκοπος ολων αυτων των κινησεων και ποιο το αποτελεσμα; Αυτη την στιγμη μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε και θα μπορεσουμε να κρινουμε εκ του αποτελεσματος (θα φανει στο χειροκροτημα...). Η προσπαθεια εγκειται στο γεγονος απομιμησης του Αμερικανικου μοντελου με τις επιμερους πολιτειες και την κεντρικη ομοσπονδιακη κυβερνηση. Ομοιως, τα μελη κρατη της ΕΕ θα αποτελουν κοινοτητες μιας κεντρικης εξουσιας. Η δυσκολια αυτου ειναι οτι, σε αντιθεση με την Αμερικη η οποια δεν διαθετει καποιο βαθυτερο ιστορικο και πολιτιστικο υποβαθρο, οι ευρωπαικες χωρες εχουν ριζωμενη ιστορια (Γαλλια,Ιταλια,Ελλαδα κ.α.) την οποια δεν ειναι ευκολο να δεχτουν να την απορριψουν για χαρη μιας ενωσης, εξου και οι αντιδρασεις μερικα χρονια πριν. Παραλληλα, η ολοκληρωμενη ενοποιηση αποτελει προπομπο της πολιτικης ενοποιησης, που σημαινει κεντρικη εξουσια επι ολων των κοινοτητων που εντασσονται σε αυτο το club οποτε ο κ.Καραμανλης θα ειναι ομοιος με εναν νομαρχη. Αξιζει να σημειωθει σε αυτο το σημειο οτι οι αποφασεις θα λαμβανονται πλειοψηφικα και οχι ομοφωνα οπως γινοταν μεχρι τωρα, πραγμα που συναπαγεται οτι οι απαιτησεις της μειοψηφιας-μικρων κοινοτητων δεν θα λαμβανονται και πολυ σοβαρα υπ’οψην και αυτο ισως οδηγησει σε παραγκωνισμο κρατων οπως η Ελλας με μικρα οικονομικα μεγεθη και δυναμη.
Μπορουμε να αποφυγουμε να συμμετεχουμε σε αυτο το club, που προς το παρον φερει τον τιτλο ΕΕ; Βεβαιως οχι...Η παρουσα οικονομικη και πολιτικη ενωση θα ειναι ελκυστικη για πολλα κρατη καθως θα παρεχει δελεαστικα οφελη (οσο και κοστη). Αλλωστε πολλοι θεωρουν οτι αυτη θα συνεχισει να διευρυνεται και θα «απορροφησει» ακομα και την υπερδυναμη της Ρωσιας. Αν πραγματι τα πραγματα εξελιχθουν οπως φαινεται και οπως σχεδιαζεται (και δεν συμβουν ολα αυτα που αναφερει ο κ.Λιακοπουλος) τοτε σε αρκετα χρονια (σε τρεις γενιες απο τωρα;) θα κανουμε λογο για πληρη πολιτικη και οικονομικη ενοποιηση ολοκληρου του πλανητη υπο την στεγη μιας ενιαιας κυβερνησης. Κατα ποσο αυτο ειναι εφικτο, δεν γνωριζω. Αν θα ειναι καλο, επισης δεν γνωριζω.ειμαι αρκετα επιφυλακτικος αλλωστε μου φανταζει λιγο ουτοπικο και ταυτοχρονα εφιαλτικο...Πολιτικοι ειναι αυτοι...

-(σοφός)

Σύνοψις

Ειναι γυρω στις 11:00 το πρωι. Το δωματιο εχει σταματησει να «χορευει» στο μυαλο μου και εχει σταθεροποιηθει στις γνωστες συντεταγμενες. Με συντροφευει μονο ενας πονοκεφαλος αλλα δεν με αποτρεπει απο το ανοιγμα του η/υ και απο την πληκτρολογηση αυτων των γραμμων.
Υπαρχουν στιγμες που περνουν αδιαφορα απο το πεδιο ενδιαφεροντος και δεν αποτελουν ερεθισμα των αισθησεων σου. Αυτες οι αδειες, οι κενες στιγμες απλα υπαρχουν για να γεμιζουν το προγραμμα της καθημερινοτητας σου, υπερτερουν των υπολοιπων, κι ειναι σιγουρο πως ‘δεν αφηνουν τα σημαδια τους στην αμμο του χρονου’.
Ειναι και αλλες στιγμες, που σου αποτυπωνται γιατι εμπεριεχουν κατι το μοναδικο, που νιωθεις οτι σμιλευουν περιτεχνα το γλυπτο της μνημνης σου, που νιωθεις ευλογημενος-κι οχι μονο τυχερος- που (τις) ζεις. Αυτες ειναι που δινουν νοημα και αφηνουν μια γλυκια επιγευση οταν τελειωνουν.
Μια τετοια γλυκια επιγευση νιωθω τωρα. Ειμαι σιγουρος πως περασα τελεια αναμεσα σε προσωπα προτυπα, ιδανικα, αξιολογα, σαν μικροι θεοι για μενα. Σχεδον ολοι τους ηταν εκει. Καθισμενοι γυρω απο τα τραπεζια, με μονιμο παρατηρητη ενα τζακι στην γωνια ενος μικρου δωματιου. Απλη συνταγη για μεγαλα πραγματα. Λιτη ευτυχια χωρις ορια και περιορισμους. Λιγο κρασι (ή μηπως αρκετο;) ενας μεγαλος μουσικος με μπουζουκι, φωνες που γεννιουνται σε διαφορετικες φωνητικες χορδες συναντιουνται ως κυματα στον αερα και ενωνονται ολες σε ενα σωμα. Παρηχθη ετσι ενα αποτελεσμα που ομοιο του δεν ειχα ξαναζησει.
Αν υπαρχουν μερικες στιγμες που νιωθεις πιο σημαντικος ή πιο μεγαλος απο οτι πραγματικα εισαι τοτε σιγουρα μια απο αυτες ηταν χθες. Ειμαι τυχερος. Σας ευχαριστω...Χρονια καλα...

-(σοφός)

Καλημέρα....

Ειναι πρωι,τα ματια μου δειλα επιχειρουν να δεχτουν τις πρωτες εικονες της μερας,αλλα ματαια...
Διστακτικα αλλα σχεδον μηχανικα εχω ηδη αρχισει να αγκαλιαζω την καθημερινοτητα μου...Μολις που καταφερνω να μιλησω και να κρατηθω ξυπνιος...
Ο καφες βρισκεται ηδη διπλα μου...Ζεστος,ευεργετικος,ετοιμος να μου προσδωσει τις μαγικες του ιδιοτητες ξανα...

Ο υπολογιστης ειναι ανοιχτος ,χωρις να καταλαβω γιατι αρχιζω να περιπλανιεμαι στα γνωστα λημερια...Το αποτομο ταρακουνημα και κατεπεκταση ξυπνημα δεν αργει να ερθει...Σχεδον αυτόματα μπαινω και εγω στην διαδικασια να εκτεθω και μαλιστα ηλεκτρονικα.....


Μοναδικος σκοπος...Να φωναξω....ΚΑΛΗΜΕΡΑ.....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, λοιπον σε ολους εκεινους που φωναζουν αδυναμοι,ενω εχουν δυναμεις που κανουν το κοσμο να γυριζει...και το ξερουν...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, σε εκεινους ,που καθε καθε φορα που πεφτει το σκοταδι,κρυβονται μεσα σε αυτο....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, σε οσους ερχονται αντιμετωποι με τα λαθη τους,τα αναγνωριζουν ...και πρεπει να τα χαιρονται

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, και σε αυτους που σημερα δεν θα μπορεσουν,η δεν θα θελουν,να χαρουν τη γιορτη που θα στηθει για τους ιδιους

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, σε οσους ειναι τελειοι...σε ολα τους...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ και σε εκεινους που αναζητουν την δικη τους ευτυχια ματαια,κι ας γνωριζουν τελεια την ευτυχια των αλλων..

Γιατι ,ναι ρε, ειναι καλη μερα...Τουλαχιστον ειναι μια ΑΛΛΗ μερα...

Δανειζόμενος τα λόγια μιας αγαπημένης μορφής,κλείνω με μια συμβουλή...

Αν καποιο πρωι ξυπνησεις και ο αερας που αναπνεεις,βρωμαει οπως ο χτεσινοβραδυνος..βρες το θαρρος και πες στον εαυτο σου...
''Τραβα τα ξυνισμένα μούτρα σου πιο πέρα,κι αφου με ξύπνησες πες μου καλημέρα ρε...''



geo12

Ίσως πάω ενάντια...

Αληθεια,γιατι καθομαι αυτη την στιγμη μπροστα στην οθονη του η/υ; Ηταν αλλη μια μερα, σχεδον, οπως ολες οι αλλες. Μολις τελειωσαν οι διαδικασιες που καθοριζουν και προσδιοριζουν τον δικο μου ορισμο της καθημερινοτητας , της ρουτινας μου...
Αληθεια, περιμενω να γραψω κατι διαφορετικο αποψε; Κατι που ισως να διανθισει το χωρο αυτο του ιστολογιου; Προφανως οχι. Η διαυγεια του μυαλου μου(;) εχει περιοριστει, αν οχι εξαφανιστει. Ειναι απο τις στιγμες που θελω απλα να ξαπλωσω στο κρεβατι μου να πω,πως λιγο-πολυ, τα καταφερα και σημερα, να ξεγελασω τον εαυτο μου, να χαθω στα ονειρα μου, στις υποθεσεις μου, στα λογια που ειπα και σε αυτα που δεν ειπα, στα λαθη μου , στις θυμησες μου. Παρ’ολα αυτα στεκομαι μπροστα σε αυτη την οθονη. Ισως γιατι θεωρω το γραψιμο μια διαδικασια ιερη, μια συνεχη διαδικασια αυτοπαρατηρησης, πολυ ξεχωριστη για μενα. Μια ατερμονη αναδιφηση στα δαιδαλωδη και συναμα κρυφα κι αβατα σημεια του μυαλου μου και της εσωστρεφους προσωπικοτητας μου.
Τωρα ειναι η στιγμη που μυριζω την ιδιαιτερη αυτη μυρωδια της βροχης. Εβρεξε πριν λιγο. Ο αερας μυριζει θλιψη και μελαγχολια αποψε για μενα. Η βροχη εφερε μαζι της εικονες, λογια, αναμνησεις, τις οποιες επλεξε μαζι με τις σταγονες της, και υστερα αφου τις αποχαιρετησε, τις αφησε να πεσουν ευλαβικα στην γη και να αναπαραγουν ενα απο τους πιο αγαπημενους μου ηχους. Ενα τραγουδι που θαρρω στα αυτια μου φτανει γλυκο ασμα μιας θεας που με καλει να μην απαρνηθω ονειρα αλλα να κανω τα παντα για αυτα. Να προσπαθησω και να μην αφησω τιποτα αλλο πια στην, αλλη θεα, τυχη. Ετσι μου ελεγε χαρακτηριστικα ενας φιλος. Σου εχω απολυτη εμπιστοσυνη, στο μονο που δεν σε εμπιστευομαι ειναι αν θα καταφερεις να κρατησεις την ευτυχια, στον αν καταφερεις να την βρεις και να την κρατησεις...Στο αν καταφερεις να βρεις τον δρομο προς αυτην...Αυτα τα λογια θυμαμαι μεσα στα αλλα αποψε...Αυτα τα λογια αντηχουν μεσα στο μυαλο μου...Σε ακουω φιλε...Σε ακουω ξανα να το επαναλαμβανεις. Αλλα...

Η νυχτα κανει ακομα πιο μυστηριακο αυτο το τοπιο, αυτη την στιγμη. Ριχνει απλοχερα το πεπλο της,με ταξιδευει ακομα πιο μακρια. Σε μερη που θα ηθελα να παω αλλα δεν μπορω. Σε μερη που ηθελα να ειμαι αλλα δεν εχω την δυναμη ή τα μεσα. Γιατι ακομα κι αυτο το τοσο απλο θελει αυτη την ανεξηγητη δυναμη. Θελει θαρρος...Αυτη ριχνει το πεπλο της, κι εγω σαλευω στο σκοταδι του δωματιου μου, αφουγκραζομαι τους ηχους της βροχης και φευγω απο αυτο το κουφαρι...Σιγα-σιγα, εκει οπου δεν υπαρχουν νομοι, φοβοι και αδυναμιες.
Απομακρυνομαι, αυτο ειναι ισως το τελος σε αυτο το λογυδριο.Σκορπιες λεξεις ισως χωρις νοημα και ουσια. Δεν ξερω καν αν υπαρχει μια αλληλουχια. Ενας λογικος ειρμος, μια βαση πανω στην οποια αρχισα, συνεχισα και θα τελειωσω. Ισως πηγα εναντια...Ισως αυτο να ειναι το τελος...

-(Σοφός)

γαμησε τα

Προς το παρον δε θα υιοθετησω τη πρακτικη του αγαπητου geo12-εβδομαδιαιο posting-, και θα συνεχισω να po(u)staro με βαση εμπειριες-βιωματα οχι (μονο) δικα μου, σε (α)τακτες χρονικες στιγμες. Η καταγραφη τους ομως, εξελισσεται σε μια ανοητη και ανιαρη διαδικασια αν περιοριστει στην απλη περιγραφη και εν επεκταθει στην αναζητηση των ουσιαστικων συνθηκων και αιτιασεων..

[Παντα ειχα ενα προβλημα να προλογιζω αυτα που θα κανω ή θα πω, και σε αρκετες περιπτωσεις αυτα που θα γραψω..]

Το κακο -ενα απο τα πολλα, καλυτερα..- με το ανθρωπινο μυαλο ειναι οτι (επι)τασσει καθε βιολογικη και διανοητικη διαδικασια του ανθρωπου υπερ του προσωπικου συμφεροντος. Οσο και αν θελουμε να φανουμε ή -καλυτερα- να αυτοπροσδιοριζομαστε ως ανιδιοτελη οντα,η ιδια η φυση ερχεται να μας διαψευσει και να μας (απο)γοητευσει χτυπωντας το ''καμπανακι'' της αυτοσυντηρησης και της επιβιωσης οταν το χρηζουν οι περιστασεις. Δυστυχως, σε δυο διαφορετικες, ''κρισιμες'' στιγμες, λειτουργησα οπως ακριβως μού επεβαλε αυτη η κακια φυση και νομιζω καταφερα να απογοητευσω...

Ηταν τοτε,που το τηλεφωνο χυπησε λιγο πριν τις 6 το πρωι, και μια ομιλια το πολυ ενος λεπτου μας εσυρε στην πρωτευουσα..

Ηταν τοτε,που εν πιστευα στα ματια μου οταν ειδα το χλωμο της προσωπο να μην θελει να επανελθει στη φυσιολογικη ροη των πραγματων και να επιμενει να παραμενει παγωμενο σε περασμενες στιγμες..

Ηταν τοτε, που ακομα και τα παραμορφωμενα μας ειδωλλα απο τους καθρεφτες ενιωθαν εγκλωβισμενα πισω απο σεντονια και προκαταληψεις..

Ηταν τοτε, που εν ηξερα τί να της πω και τί να κανω για να μαλακωσω τον πονο..

Ηταν τοτε, που εν απολαυσε την αγαπημενη της θεα..

Ηταν τοτε, που μαυρες, ''μασκοφορες'' φιγουρες ετρεχαν πανικοβλητες να αποδειξουν λιγη απο την ''αγαπη'' τους..

Ηταν τοτε, που δακρυσα γιατι δακρυσε και που θυμωσα με το θυμο της..

Ηταν τοτε, που ελεγα οτι την καταλαβαινω ενω ηξερα οτι εν προκειται να την καταλαβω ποτε..

Ηταν τοτε, που την εβλεπα να κοιμαται και την ακουγα να (παρα)μιλαει..

Ηταν τοτε, που εν ηξερα τί να της πω και τί να κανω για να μαλακωσω τον πονο..

Ναι..ηταν τοτε, που διαβασα οτι πνιγεται και εν επεσα να τη σωσω...

ντελιριο ειπαν..

Σε ολες τις παραπανω στιγμες,νομιζω πως θα μπορουσα να ανταποκριθω. Θα μπορουσα ισως να επωμιστω λιγο απο τον πονο της και να καταφερω να ελαφρυνω το μαρμαρινο της σταυρο.. Αντιθετα,ομως, κλειστηκα στο ''καβουκι'' του εαυτουλη μου και (ψευτο)προστατευθηκα απο τις παραπλευρες απωλειες..(ωραια τα καταφερες κουτε!!!) .

Επειδη ειμαι πολυ εγωιστης, εν θα καταφερω να μοιραστω -προς το παρον τουλαχιστον- την αλλη,τη δευτερη ''κρισιμη'' στιγμη που βασιλεψε το ενστικτο και καταφερε να απογοητευσει αγαπημενα προσωπα..

Εν καταλαβατε, ε ? Εν πειραζει, θα καταλαβει αυτη... (..ελπιζω!)

φοιτητης

¨ενας στίχος,χίλιες σκέψεις''

Ύστερα απο τις απαραιτητες συστασεις των υπολοίπων παίρνω ξανα την σκητάλη
και καθομαι μπροστα στον υπολογιστη...(Αστείο μου φαινεται, αφου η γαμημενη η εξεταστική με έχει καρφωμένο εδώ και δυο μήνες σε
αυτό το γραφείο...)
Όπως και να χει τα χειρότερα έπονται, όπως ειπε και ο ''σοφός''
,και μοναδικός τρόπος για να ξεφύγουμε είναι να κάνουμε ....


Ηταν περίπου η εποχη που πρωτοαρχιζα να καταλαβαίνω τι είναι μουσική,η τουλάχιστον να καταλαβαίνω τι ακούω και γιατί,οταν άκουσα για πρώτη φορα hip hop.
Λέξεις αστείες,μικρές και οχι ιδιαιτερα γνωριμες στην Ελλαδα εκείνη την εποχή(Ενω σήμερα...,ας είναι καλά ο Νινο...)
Φυσικα το hip hop στην ελλαδα ,οπως είχε πει και καποιος καποτε,ηταν μια ΚΛΑΝΙΑ τοτε!
Και τι απέγινε?Κλανιά παρέμεινε...Μεσα όμως σε ολη αυτήν την ευωδία της
ελληνικης μουσικης σκηνης η κλανια του hip hop ήταν για κάποιους οξυγονο...Και ηταν
πολλοι όλοι εκείνοι που προτίμισαν να βάλουν το κεφάλι στη φωτιά και να ακολοθήσουν την αλεπού στης φωτιάς τα μέρη.....
Λίγο πολύ αυτό έκανα και εγω με τους active member και απο τοτε(θα ναι 9 χρονια)
δεν μπορω να ξεφύγω απτο λαβωμένο ξωτικό τους...

Μετά απο αυτη την παρένθεση που ειμαι σιγουρος κανενα δεν ενδιαφέρει
καιρος να δείξω τον πραγματικο λόγο του αποψινου παραλληρηματος...
Δυστυχως πολλοι θα δυσαρεστηθούν αλλα αναλαμβάνω να εγκαινιάσω την
πρώτη εβδομαδιαια στήλη του blog...(αν μπορεί να υφίσταται τετοιος όρος)

Κάθε Δευτέρα θα παρουσιάζω ένα hip hop τραγούδι προκειμένου να δουν οσοι γουστάρουν,
γιατι τέτοιο κόλλημα με μια μουσική που ίχνος σχέσης δεν έχει με οποιαδήποτε παρτιτουρα και πεντάγραμμο.....
όσοι πιστοι προσελθεται,''κι αν δεν φοβάστε τις φλογες εχει χώρο ανέβείτε''....


ΣΑΝ ΔΑΚΡΥΑ - ACTIVE MEMBER

(Παραγωγή: B.D.Foxmoor, στίχοι- παρουσίαση: Sadahzinia)

active member LP ''Το μεγαλο κολπο'' 1995 Num.17 (Πρωτη επισημη δισκογραφικη δουλεια
με την wearner,και πρωτη φορα που ενα ελληνικο hip hop συγκρότημα κλείνει συμβόλαιο με εταιρια και μάλιστα πολυεθνική)

Το κομμάτι ειναι ιδιαιτερα σημαντικο,γιατι αυτό αποτέλεσε το ''βαπτισμα'' για την sadahzinia,τη lady of riddles του low bap.Μόλις 17 χρονώ τότε
αποτέλεσε την πρώτη (και την μοναδική θα έλεγα) γυναίκα που εκανε hip hop στην ελλαδα
Απο την πρωτη κιολας δουλεια της η Γιολαντα Τσιαμπόκαλου μας εδωσε ένα πολυ καλο δείγμα για το τι θα ακολουθήσει τα επομενα χρονια (μετρα ηδη 12 χρονια στη μουσική 5 προσωπικους δισκους,άπειρες ώρες στην σκηνή και απο το 2004 ειναι μελος των active member)

ΣΑΝ ΔΑΚΡΥΑ


- Απ’ τις σταγόνες της βροχής που χτυπάνε
πάνω στο τζάμι και σαν δάκρυα κυλάνε
σαν μια που χρόνια κρατάω μέσα μου εικόνα
ερωτευμένη είμαι ακόμα με ένα γκρίζο χειμώνα.
Κι η σκέψη μου σε σένα πάλι τώρα τρέχει
κι η καρδιά μου άλλο μόνη να’ ναι δεν αντέχει
και μια θλιμμένη μελωδία απ’ της βροχής τους ήχους
να μου θυμίζει ξανά παλιούς σου στίχους.
- Κάθε σταγόνα ένα χαμένο όνειρό μου
κι όλα τα σύννεφα ξανά στο μυαλό μου
κι ενώ μιλάω στο Θεό μια ευχή μόνο κάνω
να κλαιει ο ουρανός για μένα σαν πεθάνω.
- Και έκλαιγε μαζί σου τότε ο ουρανός
γιατί είχε ακούσει βλέπεις της ευχή σου ο θεός
και σαν δάκρυα γεμάτα από πόνο
το ταξίδι της βροχής μοιάζει μέσα στο χρόνο.
Κι ενώ τα πάντα σκεπάζει εγώ πονάω
δε σκέφτομαι τίποτα απλώς τραγουδάω
ψάχνω για σένα κάπου εκεί στη βροχή
και αναρωτιέμαι γιατί αυτή η ευχή.

Και αλήθεια σ’ άκουσε ο Θεός
και έκλαψε ο ουρανός
και αναρωτιέμαι στη βροχή,
γιατί αυτή η ευχή.

- Και όλη η ζωή σου έμοιαζε με τη βροχή
και κάθε όνειρο χαμένο ζούσε μέσα στην ευχή
γι’ αυτό τα δάκρυα κυλάνε του ουρανού
κι είναι σα να ακούω τη φωνή σου από παντού.
Και σφίγγω τα μάτια μου να μη δακρύσω
κοιτάω ψηλά και δε θέλω να μιλήσω
σ’ όλους εκείνους που στα μάτια με κοιτάνε
σιωπηλοί κι ανήμποροι, δήθεν πονάνε
που δεν μπορούν να σε νοιώσουν στη βροχή·
δεν τους αφήνει για άλλη μια φορά η ντροπή,
μα εγώ το ακούω το τραγούδι σου στα σύννεφα ψηλά
κι αλήθεια νιώθω πιο καλά.
Όταν ξέρω ότι για μένα τραγουδάς
και θα ’ναι σίγουρα σα να με φιλάς
κάθε φορά που θα κλαιει ο ουρανός
θα θυμάται την ευχή σου ο θεός.




Με σεβασμό και εκτίμηση
geo12

1-4 Να ηρεμήσεις

Ολα τα πραγματα ερχονται στο καιρο τους...Κ προφανως αυτη εδω η χρονικη στιγμη αποτελει την ημερομηνια γεννησης τουτου του ιστολογιου...Μεγαλη στιγμη για εμας καθως το σχεδιαζαμε καιρο αλλα δεν το πραγματοποιουσαμε (μεχρι σημερα).
Θα συστηθω ως ο τεταρτος κρικος αυτης εδω της παρεας (και ηλεκτρονικης πλεον) που αποφασισε να μην ηρεμησει τελικα, παρα τις παραινεσεις πολλων, και να εκφρασει οσα την προβληματιζουν, οσα την ανησυχουν.
Σκεφτηκαμε πως πρεπει να blog-αρουμε την μιζερια και να βγουμε απο την ληθη των καιρων και των εαυτων μας. Σκεφτηκαμε, επισης, πως πρεπει να βγουμε απο το τελμα της μη δημιουργικοτητας και να μεταφερουμε λογια και εικονες, βαζοντας ετσι την δικη μας σφραγιδα και αφηνοντας το στιγμα μας στα ψηφιακα αυτα μονοπατια. Τελικα, καποιος οξυδερκης φοιτητης εκανε την πρωτη κινηση και εμεις ακολουθησαμε πιστα τον δρομο που ανοιξε μπροστα μας. Τωρα πλεον εχουμε ενα επιπλεον βημα, περα απο την red square και τον νικοκρεπα, για να εκφραστουμε οπως εμεις θελουμε. Αλλωστε, δεν ελπιζουμε σε τιποτα. Δεν φοβουμαστε τιποτα.Ειμαστε ελευθεροι...
Αυτο ειναι....Μια παρεα τεσσαρων ατομων. Ενα blog. Ενα συνθημα...Σας συμβουλευουμε να καθησετε αναπαυτικα και να απολαυσετε το ταξιδι, που ελπιζουμε να κρατησει πολυ...Κ πρωτα απ'ολα να ηρεμησετε...ΟΛΟΙ ΣΑΣ...

Καλη συνεχεια λοιπον...
Τα χειροτερα επονται...

Και το νερο μπηκε στο αυλακι...!

Ε..ναι λοιπον, ειμαι ενας απο τους ευτυχεις γονεις αυτου του blog. Κατ'αρχην να συστηθω : ειμαι ο ''φοιτητης'' (το ξερω εν ειμαι ο μονος και διολου χαιρομαι γιαυτο. . .), ετσι ακριβως οπως με χαρακτηρισε ο ψηλος.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι η φραση ''ψεκαστε,σκουπιστε,τελειωσατε'' χαρακτηριζει απολυτα την ιδεα και την πραγματωση της, οσον αφορα το συγκεκριμενο blog. Σε λιγοτερο απο 600' εγινε η αρχη και τα πραγματα εν αργησαν να σοβαρεψουν..Το πρωτο ''χτυπημα'' εγινε απο το ψηλο και ομολογω οτι με ξαφνιασε οσο η νικη του Αστερα Τριπολης επι του ΠΑΟ στη μπαλα!!! Με εριξε στο καναβατσο.. Ευτυχως, η (ψυχολογικη) στηριξη που ετυχα απο το σοφο της 4αδας(και οχι μονο!) ηταν καθοριστικη και η ανακαμψη εν αργησε να επελθει. Το δευτερο ''χτυπημα'' (απο το geo12) με πηρε ξοφαλτσα, και καταφερα γρηγορα να ξαναμπω στο ρυθμο του.. αγωνα. Αναμενω το τριτο ''χτυπημα'', που ειμαι σιγουρος για το αποτελεσμα : θα μπλεχτω στα σχοινια και θα μεινω για πολυ καιρο εγκλωβισμενος..!!! Καλη μου αναρρωση...



Στο σημειο αυτο, για λογους κατανοησης και μονο, οφειλω να κανω μερικες επεξηγησεις-συστασεις. Θα προσπαθησω να ''αποδωσω'' καποιες εκφρασεις της παρεας ετσι ωστε να μυηθειτε ταχυτερα, και να γευτειτε λιγη απο τη putrescence μας :

• 4αδα : μια..''ανησυχη ομαδα ανθρωπων'' με στοχο και ονειρα για το (α)βεβαιο μελλον που τους περιμενει τοσο στην ακαδημαικη οσο και στην προσωπικη τους ζωη...!

• red square : ..προφανως πλατεια! καθολου κοκκινη και απαγορευονται οι πονηροι συνειρμοί!!! σημειο συναντησης εδω και αρκετα χρονια για την παρεα και μερος στο οποιο ζησαμε ΜΕΓΑΛΕΣ στιγμες και (ελπιζω,ή μαλλον οχι,ειμαι σιγουρος) θα ζησουμε ακομη μεγαλυτερες...!

ηλικιακα. . .

• ψηλος : μου βαζω δυσκολα..! ακαταμαχητος σε ΟΛΑ τα επιπεδα...α!εκτος απο ενα. . . (?)

• σοφος : απλα..το λεει η λεξη...!

• geo12 : σκεφτεται πριν απο σενα για σενα..ειλικρινα μεγαλο ταλεντο...!!!

• φοιτητης : το αφηνω για σας..

the show must go on!!! τα καλυτερα ερχονται. . .

φοιτητης

Εσύ,να ηρεμήσεις.....

Εμπνευσμένος απο την γραφή του ψηλού, παίρνω το βάπτισμα(η μάλλον ''βλάπτισμα'';) του πυρός και επιχειρώ να ακολουθήσω τα βήματα εκείνου που έκανε την αρχή...Γιατι ναι,πλέον είναι πραγματικότητα....Το blog της παρέας υπάρχει και κάποιος ήδη εχει αφήσει αναξίτηλα το σημάδι του....
Ποιος ο λόγος όμως να δημιουργηθεί ένα blog,για μια παρέα;Απο αυτήν την συγκεκριμένη παρέα;
Η απάντηση είναι πιο απλή απο όσο φαντάζομαστε...Γιατί έτσι...Κι αν κάποιος έχει αντίρρηση και δεν καλύπτεται, πειτε του ''ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ''
Πάντως αυτό που πρέπει να γραφτεί στα πρακτικά ειναι το ότι κανένας απο εμας τους τέσσερις,ενώ το λέγαμε πολλές φορες, κανένας όμως δεν επαιρνε το θάρρος να αρχίσει ένα blog.
Η συνέχεια της ζωής μας απέδειξε οτι ο άνθρωπος που δεν περίμενε κανείς να κάνει την αρχή, άφησε πρώτος,απρόβλεπτα και αποφασιστικά το σημάδι του σε αυτην την ηλεκτρονική red square...
Υπάρχει όμως εξήγηση για τον απροσμενο τρόπο με τον οποίο γεννήθηκε αυτό το ιστολόγιο...;Μα φυσικά, και βρίσκεται στην καρδιά αυτού του blog...Ίσως απλά να χρειάζονται δυο τρια ζευγάρια μάτια ακόμα,να ψάξουν μαζί με τα δικά σου-προκειμένου να βρεις,όλα αυτά που χρόνια τώρα αναζητούσες μέσα σου...
Μπαίνω λοιπόν στο χορό και ακολουθώντας τα βήματα,εύχομαι μονάχα ένα πράγμα....
Η δημιουργία του blog να συμβάλει τα μέγιστα στην έκφραση της απροσδόκητα αυτής ανήσυχης ομάδας ανθρώπων...Και κάτι ακόμη...Μακάρι να είμαστε έτσι,για πολλά χρόνια ακόμα...

Άντε καλή αρχή...
Και καλοτάξιδο ρεεεε....


geo(twelve)12

Να ηρεμησεις...φραση που δημιουργηθηκε απο-ποιον αλλον-τον υψιστο,υπερμεγιστο της παρεας στον οποιον ας δοθει-πιστευω κ κατα τη συμφωνη γνωμη των εταιρων αγαπητων φιλων-η επωνυμια 'σοφος',το οποιο αντικατοπτριζει κατα το ελαχιστο το ποιον του εν λογω αγαπητου φιλου.

Οπως καταλαβατε,αγαπητοι φιλοι,που πιθανον θα διαβαζετε αυριο το παρων κειμενο,προσπαθω να κανω μια εισαγωγη στο παρων ιστολογιο που δημιουργηθηκε εκ του φιλτατου επισης 'φοιτητη'.(Συγχαρητηρια για το nickname re κουτε-πολυ εξυπνο!!)

Εν τουτοις,για ναποφυγω την πολυλογια περιγραφοντας τον καθε κουτο-κ υπαρχουν αρκετοι εξ'αυτων-που απαρτιζουν την εν λογω παρεα,θα ηθελα να επισημανω πως αυτο το μοναδικο ιστολογιο με τιτλο 'να ηρεμησεις' θα πρεπει να αποτελεσει εναν χωρο οπου θα πρεπει να εναποθετηθουν ολες οι σκεψεις κ ανυσηχιες που ταλανιζουν το καθε μελος της παρεας ταυτης...

Καιρια παντως θα ηταν η ερωτηση κ γιατι να εκλεχθει αυτος ο τροπος του ιστολογιου?
Αφηνω την απαντηση σε καποιον εκλεκτο αγαπητο φιλο....Ας δημιουργησει κ καποιος αλλος...

Ελπιζω η μικρη κ ταπεινη αυτη εισαγωγη να αποτελεσει ξεκινημα ενος αξιολογου ιστολογιου κ ερεθισμα για νεες δημιουργιες σαν τη δικια μου...χεχε

Αν οχι σταρχιδια μου,οτι μπορουμε κανουμε...

Χαιρετιζω τα πληθη...