1-4 Να ηρεμήσεις

Ολα τα πραγματα ερχονται στο καιρο τους...Κ προφανως αυτη εδω η χρονικη στιγμη αποτελει την ημερομηνια γεννησης τουτου του ιστολογιου...Μεγαλη στιγμη για εμας καθως το σχεδιαζαμε καιρο αλλα δεν το πραγματοποιουσαμε (μεχρι σημερα).
Θα συστηθω ως ο τεταρτος κρικος αυτης εδω της παρεας (και ηλεκτρονικης πλεον) που αποφασισε να μην ηρεμησει τελικα, παρα τις παραινεσεις πολλων, και να εκφρασει οσα την προβληματιζουν, οσα την ανησυχουν.
Σκεφτηκαμε πως πρεπει να blog-αρουμε την μιζερια και να βγουμε απο την ληθη των καιρων και των εαυτων μας. Σκεφτηκαμε, επισης, πως πρεπει να βγουμε απο το τελμα της μη δημιουργικοτητας και να μεταφερουμε λογια και εικονες, βαζοντας ετσι την δικη μας σφραγιδα και αφηνοντας το στιγμα μας στα ψηφιακα αυτα μονοπατια. Τελικα, καποιος οξυδερκης φοιτητης εκανε την πρωτη κινηση και εμεις ακολουθησαμε πιστα τον δρομο που ανοιξε μπροστα μας. Τωρα πλεον εχουμε ενα επιπλεον βημα, περα απο την red square και τον νικοκρεπα, για να εκφραστουμε οπως εμεις θελουμε. Αλλωστε, δεν ελπιζουμε σε τιποτα. Δεν φοβουμαστε τιποτα.Ειμαστε ελευθεροι...
Αυτο ειναι....Μια παρεα τεσσαρων ατομων. Ενα blog. Ενα συνθημα...Σας συμβουλευουμε να καθησετε αναπαυτικα και να απολαυσετε το ταξιδι, που ελπιζουμε να κρατησει πολυ...Κ πρωτα απ'ολα να ηρεμησετε...ΟΛΟΙ ΣΑΣ...

Καλη συνεχεια λοιπον...
Τα χειροτερα επονται...