Ειναι γυρω στις 11:00 το πρωι. Το δωματιο εχει σταματησει να «χορευει» στο μυαλο μου και εχει σταθεροποιηθει στις γνωστες συντεταγμενες. Με συντροφευει μονο ενας πονοκεφαλος αλλα δεν με αποτρεπει απο το ανοιγμα του η/υ και απο την πληκτρολογηση αυτων των γραμμων.
Υπαρχουν στιγμες που περνουν αδιαφορα απο το πεδιο ενδιαφεροντος και δεν αποτελουν ερεθισμα των αισθησεων σου. Αυτες οι αδειες, οι κενες στιγμες απλα υπαρχουν για να γεμιζουν το προγραμμα της καθημερινοτητας σου, υπερτερουν των υπολοιπων, κι ειναι σιγουρο πως ‘δεν αφηνουν τα σημαδια τους στην αμμο του χρονου’.
Ειναι και αλλες στιγμες, που σου αποτυπωνται γιατι εμπεριεχουν κατι το μοναδικο, που νιωθεις οτι σμιλευουν περιτεχνα το γλυπτο της μνημνης σου, που νιωθεις ευλογημενος-κι οχι μονο τυχερος- που (τις) ζεις. Αυτες ειναι που δινουν νοημα και αφηνουν μια γλυκια επιγευση οταν τελειωνουν.
Μια τετοια γλυκια επιγευση νιωθω τωρα. Ειμαι σιγουρος πως περασα τελεια αναμεσα σε προσωπα προτυπα, ιδανικα, αξιολογα, σαν μικροι θεοι για μενα. Σχεδον ολοι τους ηταν εκει. Καθισμενοι γυρω απο τα τραπεζια, με μονιμο παρατηρητη ενα τζακι στην γωνια ενος μικρου δωματιου. Απλη συνταγη για μεγαλα πραγματα. Λιτη ευτυχια χωρις ορια και περιορισμους. Λιγο κρασι (ή μηπως αρκετο;) ενας μεγαλος μουσικος με μπουζουκι, φωνες που γεννιουνται σε διαφορετικες φωνητικες χορδες συναντιουνται ως κυματα στον αερα και ενωνονται ολες σε ενα σωμα. Παρηχθη ετσι ενα αποτελεσμα που ομοιο του δεν ειχα ξαναζησει.
Αν υπαρχουν μερικες στιγμες που νιωθεις πιο σημαντικος ή πιο μεγαλος απο οτι πραγματικα εισαι τοτε σιγουρα μια απο αυτες ηταν χθες. Ειμαι τυχερος. Σας ευχαριστω...Χρονια καλα...
Υπαρχουν στιγμες που περνουν αδιαφορα απο το πεδιο ενδιαφεροντος και δεν αποτελουν ερεθισμα των αισθησεων σου. Αυτες οι αδειες, οι κενες στιγμες απλα υπαρχουν για να γεμιζουν το προγραμμα της καθημερινοτητας σου, υπερτερουν των υπολοιπων, κι ειναι σιγουρο πως ‘δεν αφηνουν τα σημαδια τους στην αμμο του χρονου’.
Ειναι και αλλες στιγμες, που σου αποτυπωνται γιατι εμπεριεχουν κατι το μοναδικο, που νιωθεις οτι σμιλευουν περιτεχνα το γλυπτο της μνημνης σου, που νιωθεις ευλογημενος-κι οχι μονο τυχερος- που (τις) ζεις. Αυτες ειναι που δινουν νοημα και αφηνουν μια γλυκια επιγευση οταν τελειωνουν.
Μια τετοια γλυκια επιγευση νιωθω τωρα. Ειμαι σιγουρος πως περασα τελεια αναμεσα σε προσωπα προτυπα, ιδανικα, αξιολογα, σαν μικροι θεοι για μενα. Σχεδον ολοι τους ηταν εκει. Καθισμενοι γυρω απο τα τραπεζια, με μονιμο παρατηρητη ενα τζακι στην γωνια ενος μικρου δωματιου. Απλη συνταγη για μεγαλα πραγματα. Λιτη ευτυχια χωρις ορια και περιορισμους. Λιγο κρασι (ή μηπως αρκετο;) ενας μεγαλος μουσικος με μπουζουκι, φωνες που γεννιουνται σε διαφορετικες φωνητικες χορδες συναντιουνται ως κυματα στον αερα και ενωνονται ολες σε ενα σωμα. Παρηχθη ετσι ενα αποτελεσμα που ομοιο του δεν ειχα ξαναζησει.
Αν υπαρχουν μερικες στιγμες που νιωθεις πιο σημαντικος ή πιο μεγαλος απο οτι πραγματικα εισαι τοτε σιγουρα μια απο αυτες ηταν χθες. Ειμαι τυχερος. Σας ευχαριστω...Χρονια καλα...
-(σοφός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου